اعتیاد چیست؟

اعتیاد حالت وابستگی روانی یا جسمی (یا هر دو) به مصرف الکل یا سایر مواد مخدر است. این اصطلاح اغلب به عنوان اصطلاحی معادل برای وابستگی به مواد استفاده می شود و گاهی اوقات برای اختلالات رفتاری مانند اعتیاد جنسی، اینترنت و قمار به کار می رود.

به طورکلی اعتیاد عبارت است از ناتوانی در توقف مصرف یک ماده یا انجام یک رفتار حتی اگر ممکن است باعث آسیب روانی یا جسمی شود.

واژه اعتیاد تنها به وابستگی به موادی مانند هروئین یا کوکائین اشاره نمی کند. برخی از اعتیادها همچنین شامل ناتوانی در توقف شرکت در فعالیت هایی مانند قمار، غذا خوردن یا کار می شود.

Misuse Trusted Source به استفاده نادرست از یک ماده در دوزهای بالا یا در موقعیت های نامناسب اشاره دارد که می تواند منجر به مشکلات سلامتی و اجتماعی شود.

اعتیاد به مواد مخدر و سوء مصرف مواد متفاوت است به عنوان مثال، فردی که در یک شب به شدت الکل مصرف می کند، ممکن است هم اثرات سرخوشی و هم مضر این ماده را تجربه کند.

با این حال، تا زمانی که فرد «اختلال مزمن و عودکننده‌ای که با جستجوی اجباری مواد مخدر، استفاده مداوم علی‌رغم پیامدهای مضر و تغییرات طولانی‌مدت در مغز مشخص می‌شود» را تجربه کند، واجد شرایط اعتیاد نیست.

اعتیاد به مواد و اعتیاد غیرمواد وجود دارد. برخی از مصادیق اعتیاد غیرمواد عبارتند از:

1)قمار

2)غذا

3)ینترنت

4)بازی

5)تلفن همراه

6)ارتباط جنسی

فردی که اعتیاد دارد علیرغم اثرات مضر آن، به سوء استفاده از این ماده یا فعالیت ادامه می دهد.

*علائم

نشانه های اولیه اعتیاد عبارتند از:

1)کاهش نمرات یا مشکل در مدرسه

2)عملکرد ضعیف در محل کار

3)مشکلات رابطه، که اغلب شامل ضربه زدن به افرادی است که اعتیاد را شناسایی می کنند

4)ناتوانی در توقف مصرف یک ماده حتی اگر ممکن است باعث مشکلات سلامتی یا مشکلات شخصی شود، مانند مشکلات شغلی یا روابط

5)کمبود انرژی در فعالیت های روزانه

6)تغییرات عمیق در ظاهر، از جمله کاهش وزن و کنار گذاشتن قابل توجه بهداشت

7)وقتی در مورد مصرف مواد از او سوال می شود حالت تدافعی به نظر می رسد.

**شواهدی وجود دارد که رفتارهای اعتیاد آور دارای ویژگی های کلیدی عصبی زیستی هستند: آنها به شدت مسیرهای مغزی پاداش و تقویت را درگیر می کنند که شامل انتقال دهنده عصبی دوپامین است. و مطابق با سایر حالت‌های با انگیزه بالا، منجر به هرس سیناپس‌ها در قشر جلوی مغز، خانه بالاترین عملکردهای مغز می‌شود، به طوری که توجه به شدت بر نشانه‌های مربوط به ماده یا فعالیت هدف متمرکز می‌شود. دانستن این نکته مهم است که چنین تغییرات مغزی پس از قطع مصرف مواد یا رفتار قابل برگشت هستند.

هم اختلالات مصرف مواد و هم رفتارهای قمار، احتمال همراهی با شرایط سلامت روانی مانند افسردگی و اضطراب یا سایر مشکلات از پیش موجود را افزایش می‌دهند. مصرف مواد و اختلالات قمار نه تنها مکانیسم‌های مغزی مشابهی را درگیر می‌کنند، بلکه به بسیاری از رویکردهای درمانی مشابه پاسخ می‌دهند.

مصرف مواد و اختلالات قمار شرایط پیچیده ای هستند که بر پاداش، تقویت، انگیزه و سیستم های حافظه مغز تأثیر می گذارند. آنها با اختلال در کنترل استفاده مشخص می شوند. آسیب اجتماعی، شامل اختلال در فعالیت ها و روابط روزمره؛ و ولع استفاده مداوم معمولاً برای روابط و همچنین تعهدات در محل کار یا مدرسه مضر است.

یکی دیگر از ویژگی‌های متمایز اعتیاد این است که افراد علی‌رغم آسیب‌های جسمی یا روانی که متحمل می‌شود به فعالیت خود ادامه می‌دهند، حتی اگر این آسیب با استفاده مکرر تشدید شود. به طور معمول، تحمل فرد نسبت به یک ماده با سازگاری بدن با حضور آن افزایش می یابد.

از آنجایی که اعتیاد بر عملکردهای اجرایی مغز، متمرکز بر قشر پیشانی مغز، تأثیر می گذارد، افرادی که به اعتیاد مبتلا می شوند ممکن است ندانند که رفتارشان برای خود و دیگران مشکل ایجاد می کند. با گذشت زمان، تعقیب اثرات لذت بخش ماده یا رفتار ممکن است بر فعالیت های فرد مسلط شود.

همه اعتیادها ظرفیت القای احساس ناامیدی و احساس شکست، و همچنین شرم و گناه را دارند، اما تحقیقات نشان می دهد که بهبودی به جای استثنا قاعده است. راه های زیادی برای بهبودی وجود دارد. افراد می توانند به تنهایی به بهبود عملکرد فیزیکی، روانی و اجتماعی دست یابند که اصطلاحا به آن بهبودی طبیعی می گویند. دیگران از حمایت جامعه یا شبکه های مبتنی بر همتا بهره مند می شوند. و برخی دیگر از طریق خدمات متخصصان معتبر، بهبودی مبتنی بر بالینی را انتخاب می کنند.

راه بهبودی به ندرت مستقیم است: عود یا عود مصرف مواد رایج است – اما قطعاً پایان راه نیست. محققان گزارش می دهند که برای کسانی که به مدت پنج سال به بهبودی اختلال اعتیاد می رسند، احتمال عود بیشتر از جمعیت عمومی نیست.

فرآیندهایی که منجر به رفتار اعتیاد آور می شوند در برابر توضیح ساده انگارانه مقاومت می کنند. تنها یک علت وجود ندارد: اگرچه عوامل ژنتیکی یا سایر عوامل بیولوژیکی می‌توانند در آسیب‌پذیری فرد در برابر این بیماری نقش داشته باشند، بسیاری از عوامل اجتماعی، روان‌شناختی و محیطی نیز تأثیر قدرتمندی بر مصرف مواد دارند.