درباره هروئین بیشتر بدانیم.

هروئین چیست؟

یک ماده مخدر غیرقانونی و بسیار اعتیاد آور است. از مورفین که از غلاف گیاه خشخاش به دست می آید، تهیه می شود. این گیاهان در جنوب شرقی و جنوب غربی آسیا، مکزیک و کلمبیا رشد می کنند. هروئین یک پودر سفید یا قهوه ای یا یک ماده چسبنده سیاه رنگ به نام هروئین تار سیاه است. برخی افراد هروئین را با سیگار می کشند یا به صورت تدخین استفاده می کنند. بعضی از افراد آن را در رگ های خود تزریق می کنند. این خطرناک ترین راه برای مصرف هروئین است، زیرا مصرف بیش از حد آن آسان تر است و می تواند از یک سوزن آلوده به راحتی به بیماری مبتلا شوند. با این حال نحوه مصرف مهم نیست زیرا هروئین به سرعت به مغز می رسد. معتاد شدن به آن نیز سریع اتفاق می افتد. حتی پس از اینکه فقط یک یا دو بار از آن استفاده کنند، ترک آن خیلی سخت خواهد بود. بلافاصله پس از مصرف هروئین، افراد مصرف کننده احساسات خوب و شادی را تجربه میکنند. سپس برای چندین ساعت احساس می کنند که سرعت جهان کند شده است. آهسته فکر می کنند و ممکن است آهسته راه بروند. هروئین مانع از دریافت پیام های درد در بدن می شود و ضربان قلب و تنفس را کند می کند. در صورت مصرف بیش از حد، ممکن است تنفس قطع شود وحتی منجر به مرگ شود. بسیاری از افراد برای مقابله با اضطراب، نگرانی ها و سایر عوامل استرس زا شروع به مصرف هروئین می کنند. یک مطالعه نشان داد که 75 درصد از افراد مبتلا به مشکلات سلامت روانی مانند افسردگی، اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا اختلال دوقطبی قبلا تجربه مصرف هروئین را داشته اند.

اثرات کوتاه مدت هروئین چیست؟

افرادی که از هروئین استفاده می کنند، احساس لذت می کنند. سپس ممکن است اثرات دیگری مانند برافروختگی، گرمی پوست، خشکی دهان و احساس سنگینی در بازوها و پاها را احساس کنند. همچنین ممکن است خارش شدید، حالت تهوع و استفراغ داشته باشند. پس از این اولین عوارض، معمولاً برای چندین ساعت خواب‌آلود خواهند بود و تنفس آنها کند می‌شود.

اثرات دراز مدت هروئین چیست؟

افرادی که در درازمدت از هروئین استفاده می کنند ممکن است دچار مشکلات سلامتی مختلفی شوند. این مشکلات می تواند شامل بیماری های کبد، کلیه و ریه تا اختلالات روانی باشد. افرادی که دارو را تزریق می کنند نیز در خطر ابتلا به بیماری های عفونی مانند اچ آی وی (HIV)، هپاتیت و عفونت های باکتریایی پوست، جریان خون و قلب (اندوکاردیت) هستند. استفاده مکرر از هروئین می تواند منجر به تحمل شود. این بدان معناست که مصرف کنندگان برای داشتن اثر مشابه به دارو نیاز به مصرف مقدار بیشتری مواد دارند. در دوزهای بالاتر در طول زمان، بدن به هروئین وابسته می شود. اگر فردی که به هروئین وابسته است مصرف آن را متوقف کند، علائم ترک در او بروز خواهد کرد. این علائم می تواند شامل بی قراری، درد عضلانی و استخوانی، اسهال، استفراغ و سرماخوردگی باشد. استفاده مکرر از هروئین اغلب منجر به اختلال مصرف هروئین می شود که گاهی اوقات اعتیاد نامیده می شود. این بیشتر از وابستگی فیزیکی است. این یک اختلال مغزی مزمن (طولانی مدت) است. هنگامی که کسی به آن مبتلاست، به مصرف هروئین ادامه می دهد، حتی اگر باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی او شود. برخی از مثال‌ها شامل مشکلات سلامتی و ناتوانی در انجام مسئولیت‌ها در محل کار، مدرسه یا خانه است. دریافت و استفاده از هروئین به هدف اصلی آنها در زندگی تبدیل می شود.

درمان:

برای درمان اعتیاد به هروئین تیم درمانی ما می تواند به شما کمک کند تا بهترین برنامه درمانی را پیدا کنید. این برنامه احتمالاً شامل دارو درمانی و رفتار درمانی خواهد بود. داروها می توانند حذف هروئین بدن را آسان تر کرده و هوس را کاهش دهند. بوپرنورفین و متادون به روشی مشابه هروئین عمل می کنند و به سلول های مغز شما به نام گیرنده های مواد افیونی متصل می شوند. این داروها از هروئین ایمن تر و ماندگارتر هستند. نالترکسون داروی دیگری است که این گیرنده ها را مسدود می کند و در نتیجه مواد افیونی مانند هروئین هیچ اثری ندارند. این باعث می شود استفاده از آنها لذت کمتری داشته باشد. در رفتار درمانی با استفاده از درمان شناختی رفتاری به شما کمک می کند در مصرف مواد به چیزهایی که فکر می کنید و انجام می دهید توجه کنید. راه هایی برای مقابله بهتر با استرس و سایر محرک ها در اختیار شما قرار می دهد. اگر بتوانید بدون دارو بمانید، نوع دیگری از درمان به نام مدیریت اضطراری پاداش هایی مانند کوپن یا پول ارائه می دهد.اغلب، ترکیبی از دارو و درمان رفتاری بهترین نتیجه را دارد. افرادی که برای اختلال مصرف هروئین تحت درمان قرار می گیرند باید با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود همکاری کنند تا برنامه درمانی متناسب با نیازهای آنها ارائه دهند.